Hobby's
Een doffe bonk klinkt door het schip wanneer het anker tegen de boeg klapt. Alhoewel het ding een ton of 6 weegt, brengen de golven bij windkracht 8 deze spijker, zoals hij ook wel genoemd wordt, makkelijk in beweging. Met enkel het stormtuig perst de boeg zich nog met 8 knopen door de woeste zee op weg naar Oslo in Noorwegen. Even later varen we ruime wind -wat het schip ook nog eens flink aan het slingeren zet- een vroege en donkere nacht in. Het Skagerrak tussen Denemarken en Noorwegen is misschien wel net zo berucht als Biskaje bij een opbouwende zuidwestelijke wind.
Sinds acht uur die avond houdt de Blauwe wacht zich staande aan dek of in de mast. Anticiperen op aantrekkende wind is er ten alle tijden voorkomen dat je achter de feiten aan gaat lopen. Bij de gedachte of het grootzeil er eventueel af zou moeten ben je al bijna te laat. Het wegtrekken van 60 m2 zeil is nog niet eens het probleem, maar vervolgens het 120 kg wegende ding opdoeken is de uitdaging. Met 3 man in de mast en één persoon op de uitkijk is het dek leeg en wanneer je dan na een half uur vechten tegen de elementen terug aan dek staat komt de stuurman met het volgende zeil om weg te halen. Het uitvoeren van deze taken is op zich al (top)sport en sinds kort komt daar voor mij ook nog denksport bij.
Pikzwart van de nacht, slingerend, stampend en halend schip, 6 verdwaalde passagiers om in de gaten te houden zodat ze niet overboord spoelen en zorgen dat de juiste man op de juiste plek staat zodat de stuurman die in je nek staat te hijgen zijn zin krijgt. Nu een van de kwartiermeesters ziek thuis is gebleven schuif ik met nog maar anderhalve maand een nieuwe rang al weer om hoog in de “hiërarchie”. En dat bevalt me, niet omdat ik nu iedereen kan commanderen en de jongste de kutklussen kan laten opknappen, maar de voldoening als je er achterkomt dat alles loopt. Met 4,5 jaar theoretische nautische kennis en inmiddels anderhalf jaar praktijk op de Stad Amsterdam voel ik me ook meer op mijn plek dan onder aan die ladder.
Eenmaal in Oslo begin ik aan een welverdiend verlof, vermoeit en voldaan betrek ik samen met Ilse, een blonde zeemeermin gevangen op een verre oceaanreis , een vakantiehuisje net buiten Oslo. De eerste 2 dagen doen onze oren pijn van de stilte, geen generator die draait, geen krakend want of piepende blokken, geen mensen op de gang of in je hut. Enkel wind die de o-zo groene blaadjes aan de boom beweegt en zo nu en dan getik van regen, maar dat kent u vast ook van de zomervakantie 2011.
Wat begon als avontuurlijke stage en een mooie manier om de wereld te verkennen begint nu de vormen van werk aan te nemen. Niet vrijblijvend de wereld rond reizen, maar 10 tot 12 uur per dag verantwoordelijkheid nemen. Niet alleen mooi zeilen maar onderhoud en schoonmaken, veel schoonmaken. Niet alleen bij een mooi zonnige weertje een zeiltje zetten en dan een blikje bier open trekken, maar ook bij windkracht 10 het canvas bij elkaar proberen knopen terwijl je de persoon op 20 cm naast je niet verstaat door het geweld van de natuur. Ondanks dat weinigen van ons een weblog bijhouden over hun werk blijf ik graag schrijven over het toch wel bijzondere zeemansbestaan en ben ik ook altijd erg blij met de reacties!
Nu rest me nog het volgende probleem met jullie te delen:
Wat als hobby begon werd werk,
Nu moet ik op zoek naar een nieuwe hobby…
Martin Verweij
Reacties
Reacties
Heerlijk.. Ik was het al aan het missen, maar met jou verhaal heb ik nu ook het gevoel dat ik de wereld (wat nog moet blijken).
Wat ik zo fijn vind is dat je schrijft alsof ik naast je zou staan en het zelf mag ervaren..
Ik zeg schrijven wordt je nieuwe hobby ;-)
Ha Martin!
Mooi verhaal weer, kan niet altijd alles direct lezen, maar als ik verlof heb kijk ik altijd even terug... Zit nu op een b serie, rondje varen, heeft zo z'n voordelen; bvb internet aan boord.. :D Heb ook mijn motorrijbewijs gehaald, miss als het verlof eens samenvalt eens afspreken ofzo, is alweer tijden geleden.. Rustig aan en goed verlof!
Oh Martin, je nieuwe hobby ligt voor het grijpen. En als jij al geen nieuwe hobby kunt vinden, zal ik een nieuwe hobby hebben, namelijk het lezen van de avonturen van Zeeman Verweij!
Weer zo'n een mooi verhalend stuk. Geweldig, ik voel de wind om mijn oren suizen terwijl ik in dat Brabantse dorpje, jou wel bekend, gewoon achter mijn laptopje jouw verhaal zit te lezen! Vorig weekend nam ik weer eens het pontje Vlissingen-Breskens, de wind was zeer hevig, zeker bij het naderen van flinke regenbui. En....genietend van het golvenspel achter de pont-catamaran gingen mijn gedachten volautomatisch naar jouw varend bestaan!
De Frankfurter Buchmesse maakt zich zorgen om het gedrukte boek. Zodra jouw autobiografie verschijnt zullen de boekverkoopcijfers gegarandeerd weer stijgen.
Veel plezier met je ervaringen met toenemende verantwoordelijkheid!
Annemarie te N.
Ha Martin!
Helaas kon ik wegens omstandigheden niet aanwezig zijn in Oostende, maar ik kom het goedmaken op de werf in A'dam als je dat goed vind ;). Hoe of wat leg ik over een paar maandjes uit onder het genot van een soepje ;).
Ondertussen geniet ik van je verhalen, en wens ik je een behouden vaart!
grt, Robert
Sehr schön! Ik hoor een nieuwe Jan Terlouw of Thea Beckman. Liefs vanuit Bayeren
Hoi Martin,
Zo zit je hier knus op de bank met je blonde zeemeermin en zo is de vogel alweer uitgevlogen.
Je hebt in ieder geval één andere hobby; ons terras op de tuin ligt er tenminste weer puik bij!
En hobby 2 "verhalen schrijven" Moet je blijven doen; ik kijk nu in een mooie rustige herfstsfeer uit op de gracht, maar heb dankzij jou t.g.t beelden van een onstuimig Skagerrak ( en denk 'Skagerrak?' weer aan mijn klas op de basisschool). Ga zo door!
groetjes van de wittenburgergracht
Martin, als schrijven nog geen hobby was zou dat het moeten worden. Ik kan me alleen maar aansluiten bij de vorige reacties, uitkijkend over 't zonnige Vestje zie èn hoor ik de storm bulderen!
He Martin, wat denk je ervan om als hobby een gezin te gaan stichten met kinderen. Nee gekkigheid, je kunt natuurlijk net als Darwin gaan schrijven over alles wat je nu kunt ontdekken over weersveranderingen en andere dingen die nu gebeuren op zee en op verlaten eilanden die je in je verre reizen tegenkomt.
groetjes van Oirschot
Oeps, loop wat achter in je verhalen zie ik. Maar hier heb je weer mooi stukje geschreven! Verder zoeken naar een hobby is niet nodig lijkt mij!
Het leest echt alsof je naast jou staat maar je niet kunt verstaan wat je zegt, gelukkig hoef ik het alleen te lezen!
Veel plezier en succes nog met je nieuwe verantwoordelijkheden! Een fijne verjaardag en dat je nog vele avonturen mag meemaken ;)
Xx Sharita
Hej Martin,
Sinds mijn bezoek aan je mooie schip begrijp ik nog beter je gedrevenheid in je werk wat jij je hobby noemt. Je bent bevoorrecht als je dat maar weet. Hopelijk hoort bij het stijgen op de zeemansladder wel een grotere hut, want je priveplaatsje was wel klein.
En wat je verhalen betreft: lekker doorgaan want "wie schrijft die blijft".
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}