Verdwaasd van de warmte en badend in het zweet commandeert de harige Turk met zijn ogen dat ik mijn armen moet kruisen ter hoogte van mijn borstkast. Zonder enige waarschuwing beland hij met zijn goedgevoede natte buik bovenop mijn gekruiste armen, waardoor alles in mijn rug oorverdovend kraakt door de galmende ruimte en mijn daaropvolgende gepiep weerkaatst in de grote koepel boven mijn hoofd. De dwingende toch vriendelijke turk met enkel een doek rond zijn middel begint me vervolgens te wassen en te schrobben. Om mij te pesten of om iets los te wrikken zet hij nog even zijn ellebogen in mijn ruggenwervel en liggend op een stenen podium geeft dat nu eenmaal niet zo mee.. bij het afspoelen verdrinkt hij me bijna en als klap op de vuurpijl slingert hij mijn hoofd van links naar rechts terwijl ik denk dat ik mijn nek breek. Wanneer ik terug recht sta en gelukkig mijn tenen nog voel komen de eerste en waarschijnlijk enige Engelse woorden uit zijn mond:

“You relax” wijzend op het marmeren podium.. “after, you give me tip!”.

De Clipper brengt mij –of ik breng de Clipper- vanuit Amsterdam via Porto (3e x dit jaar..) naar Siracusa op Sicilië. Een prachtig stadje, tegenwoordig door en door Italiaans, maar tot in 1865 kent het een turbulent bestaan van Grieks naar Frans en zelfs even onafhankelijk. Dat is te zien aan de historische bouw en overblijfselen uit de oudheid. Wat vroeger een tempel was werd een moskee en uiteindelijk een rooms katholieke kerk. Dat ik steeds zuidelijker in europa kom is ook duidelijk want wanneer ik voor boodschappen 100 popnagels wil kopen is dat toch lastig uit te leggen aan de Italiaanse Mama, zo uit de reclame van pasta di mama komt.

Na twee nachtjes zetten we koers naar Athene, we mogen enorm van geluk spreken want de wind is ons al de hele middellandse zee gunstig en ze laat zich van de beste kant zien, met 15 knoopjes wind loopt ze al gauw 7 knopen wat zowel gasten als bemanning in goede conditie houd. Voor de bootsman een extra uitdaging omdat we een brug zullen passeren die net iets lager is dan het topje van de mast, daarvoor kantelen we twee meter van de top en na het passeren van Rio-Antirio brug volgen we de natuurlijke baai tot het kanaal van Korinthe. Scherp aangebrast passen we er net doorheen en liggen we plotseling in de baai van Pireus. Terwijl een tiran Periander 7 eeuwen voor christus was met het bedenken en graven van het kanaal werd het pas afgemaakt eind 1800 door het gebruik van dynamiet schoot het eindelijk en beetje op. Voor ons is het een ervaring en voor mij misschien nog wel indrukwekkender dan het Panama kanaal, vooral omdat hier geen sluis of loods aan te pas komt.

Eenmaal in Athene krijgen we de eigenaar en oprichter van Randstad, onze suikeroom aan boord voor zijn jaarlijkse cruise met familie. Uiteraard hoort deze week alles op rolletjes te lopen, maar natuurlijk op zo’n moment gaan de dingen mis waarvan een defect toilet systeem toch wel het toppunt was. Behalve 1 wc op valdruk zijn ze allemaal afgesloten. Het brengt gelukkig de gasten en bemanning wel dichter bij elkaar, zo heb ik de bril kunnen delen met hoog in de quote genoteerde Nederlanders.

Uiteindelijk bereiken we ons doel: Istanbul, voor onze 400 jaren aan handelsrelaties liggen we weggestopt op het randje van de cruise terminal en ontvangen we grote IAMsterdam letters, Modeshows, burgemeesters en partijen. Tijd om het schip weer te ontvluchten voor een lang verlof samen met Ilse, terwijl het schip terug naar Vlissingen vaart voor een lang verlof op de werf. In zes maanden zal ze een refit ondergaan waarbij de dekken worden verwijdert en herbouwd met nieuw airco systeem, het tuig zal er af gaan en worden overhaalt. Dat alles voor nog meer Clipper en zeil plezier de komende 20 jaar!

Nadat ik de bolle harige Turk zijn fooi heb gegeven lopen mijn collega 3^e stuurman en ik het badhuis uit. Na een liter water te drinken sluiten we de overdracht met stijl af, hij is klaar voor zijn periode aan boord en hoewel mijn schouders nog na schreeuwen voel ik wat energie uit mijn grote teen vloeien voor 4 maanden nog meer landen verkennen. Het is te zien, de site heeft een nieuw verfje, meer landkleur dan waterkleur dit keer. Over een weekje horen jullie hoe het ons is vergaan in Indonesië!

Martin Verweij